14417
Książka
W koszyku
Zawarte w książce wspomnienia i relacje przynoszą niezmiernie ciekawy materiał do dziejów okupacji hitlerowskiej w Wielkopolsce. Są one z jednej strony świadectwem okrutnej polityki germanizacyjnej okupanta wobec narodu polskiego, z drugiej – obrazują tragiczne losy mieszkańców regionu w latach 1939-1945 oraz ich walkę o przetrwanie w okresie poniewierki wojennej. Najcenniejsza z punktu widzenia czasu powstania jest relacja Kazimierza Skórzewskiego, którą autor - za namową córki Anieli - zaczął pisać już w lipcu 1942 r., a ukończył w sierpniu 1946 r. Kilka tekstów spisanych zostało w okresie Polski Ludowej oraz w latach 90. W XXI w. powstały wspomnienia czterech kobiet, które w chwili wysiedlenia miały od trzech do sześciu lat. Ich opis opiera się nie tylko na osobistych przeżyciach, ale i opowiadań rodziców. W 2017 r. przeprowadzono i nagrano wywiad z Henrykiem Teichertem, a jego fragmenty transkrybowano na potrzeby niniejszego wydawnictwa. Osobną grupę stanowią relacje potomków osób wysiedlonych. Na tym tle wyróżnia się opis Grażyny Zawadzkiej, powstały - jako jedyny w tym wydawnictwie - z perspektywy rodziny zamieszkującej w powiecie opoczyńskim, która udzielała pomocy przybyłym tu w grudniu 1939 r. Wielkopolanom.
Część publikowanych wspomnień pochodzi ze zbiorów Muzeum Regionalnego w Jarocinie. Wiele umieszczonych w książce relacji zebranych zostało przez wydawcę na potrzeby niniejszej pracy. Pojedyncze wspomnienia zawarte w publikacji znajdują się także w zasobach Instytutu Zachodniego w Poznaniu, a jeden z tekstów udostępniło Muzeum Regionalne w Opocznie. Swoimi cennymi zbiorami podzieliły się także osoby prywatne. W książce zgromadzono łącznie 23 wspomnienia oraz relacje rodzinne, które uporządkowane zostały w układzie alfabetycznym. Niektóre osoby, o których mowa w publikacji, przeszły przez obóz przesiedleńczy w Cerekwicy; inne wysiedlone zostały przez punkt zborny mieszczący się w klasztorze franciszkanów w Jarocinie. Tylko jedno wygnanie, o którym opowiada Joanna Pietrowiak z Wolicy Pustej, miało miejsce w 1940 r. W okresie od jesieni 1939 r. do końca 1940 r. wysiedlono z powiatu jarocińskiego prawie 3.340 osób. Wysiedleni, którzy pojawiają się na kartach książki, reprezentują różne warstwy społeczne i zawodowe. Są wśród nich głównie przedstawiciele ziemiaństwa, rodziny nauczycielskie oraz kupieckie.
Zawarte w książce wspomnienia i relacje przynoszą niezmiernie ciekawy materiał do dziejów okupacji hitlerowskiej w Wielkopolsce. Są one z jednej strony świadectwem okrutnej polityki germanizacyjnej okupanta wobec narodu polskiego, z drugiej – obrazują tragiczne losy mieszkańców regionu w latach 1939-1945 oraz ich walkę o przetrwanie w okresie poniewierki wojennej. Najcenniejsza z punktu widzenia czasu powstania jest relacja Kazimierza Skórzewskiego, którą autor - za namową córki Anieli - zaczął pisać już w lipcu 1942 r., a ukończył w sierpniu 1946 r. Kilka tekstów spisanych zostało w okresie Polski Ludowej oraz w latach 90. W XXI w. powstały wspomnienia czterech kobiet, które w chwili wysiedlenia miały od trzech do sześciu lat. Ich opis opiera się nie tylko na osobistych przeżyciach, ale i opowiadań rodziców. W 2017 r. przeprowadzono i nagrano wywiad z Henrykiem Teichertem, a jego fragmenty transkrybowano na potrzeby niniejszego wydawnictwa. Osobną grupę stanowią relacje potomków osób wysiedlonych. Na tym tle wyróżnia się opis Grażyny Zawadzkiej, powstały - jako jedyny w tym wydawnictwie - z perspektywy rodziny zamieszkującej w powiecie opoczyńskim, która udzielała pomocy przybyłym tu w grudniu 1939 r. Wielkopolanom.
Status dostępności:
Wypożyczalnia dla dorosłych
O dostępność zapytaj w bibliotece: sygn. 94(100),,1939/1945" (1 egz.)
Pozycja została dodana do koszyka. Jeśli nie wiesz, do czego służy koszyk, kliknij tutaj, aby poznać szczegóły.
Nie pokazuj tego więcej